(…) Przechodząc ulicą Świętokrzyską po wyjściu z Jasnej, zwraca naszą uwagę z prawej strony ulicy ciągnący się długi monotonny budynek : jest to posesja szpitalna, zajęta na mieszkania lekarzy, aptekę, oraz redakcję dwutygodnika „Zdrowie“, redagowanego przez dr. J. Polaka; gmach ten łączy się z głównym budynkiem, zwróconym czołem do placu Wareckiego. Grunta zajęte pod ten szpital, dziś stanowią największą posesję w mieście, jako też jedyną, graniczącą z tylu ulicami, a mianowicie: Świętokrzyską (dom dla lekarzy), placem Wareckim (pawilon główny z wejściem), Szpitalną (mur od ogrodu), Przeskok (mur od ogrodu), Zgoda (gmach prosektorium, teatr anatomiczny i kaplica pogrzebowa) i Marszałkowską (Instytut położniczy). Budowę szpitala rozpoczęto w 1754 r. ze składek prywatnych, zebranych przez słynnego misjonarza ks. Piotra-Gabryela Baudouina, a ukończono w 1757 roku, podług planu architekta Antoniego Pontany. Wewnętrzne urządzenie i różne przybudówki stawiano w ciągu następnych lat kilkunastu, a zupełne przerobienie i powiększenie gmachu szpitalnego zostało dokonane dopiero w 1826 roku, według planu budowniczego b. komisji spraw wewnętrznych Aleksandra Grottego.
Oprócz właściwych sal szpitalnych dla chorych i oddziałów wyżej wymienionych w gmachu i oficynach Dzieciątka Jezus znajdują się: kliniki uniwersyteckie, apteka, mieszkania Sióstr Miłosierdzia, wreszcie kaplica w rodzaju kościołka, starannie utrzymywanego, do którego wchodzi się głównymi drzwiami; w kaplicy tej znajdują się trzy ołtarze, zdobne ładnemi obrazami i pomnik biskupa Hulzena. Z prawej strony od frontu głównego gmachu było dawniej urządzone koło, w które wkładano podrzucone niemowlęta i uderzano w dzwon, a dyżurująca szarytka zabierała opuszczone przez matkę dziecię. Po zniesieniu koła, umieszczanie podrzutków w szpitalu wymaga pewnych formalności.
Wewnątrz posesji szpitalnej znajduje się obszerny ogród, który wychodzi na Marszałkowską i od ulicy jest odgrodzony wysokim murowanym parkanem. W ogrodzie tym jest pomnik kamienny, który świadczy, że od roku 1757 do 1797 szpital otoczony był cmentarzem, wyryty bowiem napis tak brzmi:
„Boże bądź miłościw zmarłym w szpitalu od 1757 r. tu do 30,000 pogrzebionym aż do 1797 r.“
Cmentarz ten zajmował znaczną przestrzeń, czego dowodem odkopanie kości w miesiącu maju 1892 r. na terytorium po za ulicą Szpitalną a obok ulicy Hortensyi. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanową fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)