(…) Frontem pałac ten zwrócony jest do placu, bokiem do ulicy Świętojerskiejj, ku której pomiędzy pałacem a gmachem b. Trybunału, prowadzi wąska uliczka, uczęszczana tylko przez pieszych. Tył pałacu Krasińskich zwrócony jest ku ogrodowi, który opisaliśmy. Pałac ten był wystawiony w 1692 roku, przez Jaua Dobrogosta Krasińskiego, referendarza koronnego, później wojewodę płockiego, w stylu włoskiego renesansu i przez artystów włoskich, sprowadzonych przez fundatora. Zewnątrz i wewnątrz przy budowie tego pałacu nie szczędzono kosztów, bo Jan Dobrogost Krasiński posiadając bajeczne fundusze i chcąc niewidzianym zbytkiem zaćmić wszystkich, nie żałował wydatku. W środku na kamiennej facjacie, która dotąd dotrwała, zwracał uwagę ogromny herb Slepowron. Wyżej na frontonie umieszczono wielką płaskorzeźbę, odnoszącą się jakoby do początku herbu Krasińskich. Przedstawia bowiem opisany w dziejach rzymskich Liwiusza, pojedynek Marka Waleryusza, trybuna, z gaiłem olbrzymiego wzrostu, któremu nadleciały kruk usiąść miał na hełmie i trzepocząc skrzydłami i dziobiąc, tak dalece gallowi pomieszał szyki, że rzymianin odniósł zwycięstwo i w następstwie na pamiątkę tego zwycięstwa Waleryusz nazwany został: „Corvusi! (kruk), a potomkowie jego przybyli z Panonii do naszego kraju, dali początek szlachcie, pieczętującej się herbem Slepowron. Druga płaskorzeźba od strony ogrodu, mająca mieć także związek z rzymskim pochodzeniem rodu Krasińskich, przedstawia tryumfalne wejście Juliusza Cezara do Rzymu po zwycięstwie pod Mundą. Obie te płaskorzeźby są dłuta Antoniego Bianchi’ego. Pałac z czasem przez właścicieli opuszczony, w latach 1756 — 1766 nabył skarb od Krasińskich, a to w celu pomieszczenia tu rozmaitych władz krajowych. Wyrestaurowany, z zachowaniem wszelkich tu będących ozdób, w r. 1782 uległ zniszczeniu przez pożar, lecz w roku następnym przyprowadzony do poprzedniego stanu, bez żadnej zewnętrznej zmiany, pod kierunkiem Dominika Merliniego, słynnego budowniczego. W gmachu tym kolejno zasiadały najwyższe władze miejscowe, po całkowitym też zaś odnowieniu pałacu w roku 1835, w lat 6 później, t. j. 1841 r., zajęły go IX i X departament Rządzącego Senatu, oraz ogólne zebranie warszawskich departamentów. Obecnie, od czasu wprowadzenia reformy sądowej i po stosownych wewnętrznych przeróbkach, w pałacu Krasińskich mieści się Warszawska Izba sądowa. W gmachu tym godne są widzenia: przedsionek z głównymi schodami, gdzie na ścianach klatki schodowej pomieszczone są tablice z napisami pamiątkowymi i sala posiedzeń, zdobna w piękną sufitową malaturę. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)