(…) Kościół ten i klasztor wzniesiony z fundacji Cecylii Renaty, żony Władysława IV, w 1G43 roku ulegał kilkakrotnym pożarom, zwłaszcza podczas wojen szwedzkich. Dzisiejszą fasadę kościół otrzymał w 1782 roku, podług planu architekta Efraima Schroegera, kosztem ks. Karola Radziwiłła, zwanego „Panie Kochanku“. Cały ten front zbudowany z piaskowca, posiada rząd płaskosłupów i kolumn w stylu toskańskim, oraz dwie osobliwego kształtu dzwonnice, zakończone w górze blaszanymi wazonami. W nadstawie nawy środkowej znajdujemy kolumny korynckie, między którymi stoją dwa posągi świętych ze zgromadzenia Karmelitów, a nad nimi medaliony w płaskorzeźbach innych świętych, po środku zaś wielkie okno. Na samym wierzchu nadstawy znów ustawiono grupy posągów, wyobrażających miłość i nadzieję, a w samym środku unosi się nad świątynią wielka bania miedziana, około której obwija się wąż z jabłkiem w paszczy, przyciśnięty złocistym kielichem z hostią, jako symbol wiary. Nad drzwiami wejściowymi pod gankiem zewnętrznym mieści się tarcza herbu domu Radziwiłłów, oraz tablica kamienna z łacińskim napisem, który przekazuje pamięć fundatorów świątyni; fasada ta przez znawców uważana jest za najpiękniejszą w naszem mieście i wielce charakterystyczną. We wnętrzu kościoła można znaleźć sporo pięknych obrazów, z których na szczególniejsze wyróżnienie zasługują, Szymona Czechowicza: Zwiastowanie X. Maryi Panny, Św. Szymon i Niepokalane Poczęcie X. Maryi Panny; Smu- glewicza: Św. Jan od krzyża, Św. Wawrzyniec i Św. Eljasz: Kazimierza Woźniakowskiego: Św. Anna; wreszcie wielki obraz
N. .Maryi Fauny Szkaplerznej, znakomite dzieło Rafała Hadziewicza. Znajdują się tu również piękne rzeźby dłuta Oskara Sosnowskiego, mianowicie: Chrystus złożony w grobie (z marmuru kararyjskiego), w kaplicy umyślnie dla tej rzeźby w 1862 roku przez Henryka Marconiego wystawionej, oraz. Anioł Zmartwychwstania, pomnik grobowy, poświęcony pamięci rodziny artysty, umieszczony przy filarze naprzeciwko ambony w 185« r. Należy też wspomnieć o pomniku Rafalti Hadziewicza z popiersiem jego, dłuta p. Bolesława Syrewieza. Obszerne gmachy klasztoru pokarmelickiego, gdy nastąpiła kasacja zakonu, mieściły akademię duchowną, a po złączeniu jej z akademią w Petersburgu, po dziś dzień znajduje się Seminarium archidiecezji warszawskiej, oraz mieszkania regensa, vice-regensa, księży, profesorów i służby semiuaryjskiej.
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)