(…) KOŚCIÓŁ ŚW. ANNY, wzniesiony w roku 1454 przez Annę księżnę Mazowiecką, która pod wpływem wymowy Św. Jana Kapistrana, sprowadziła Bernardynów do Warszawy. Ciało jej spoczywa w tym kościele. Z powodu licznych pogorzeli i zniszczeń w czasach wojen, ulegał on częstym przeobrażeniom. Ostatnia ważna przebudowa nastąpiła w 1749 r., front zaś obecnie wzniesiony, był wystawiony w 1788 roku podług planu Piotra Aignera, na wzór słynnego arcydzieła architektonicznego kościoła Św. Jerzego w Wenecyi. Front ten składa się w średniej części ze środkowego występu z czterema kolumnami, utrzymującemi fronton świątyni i z dwóch korynckich pilastrów po rogach. W niszach znajdują się posągi czterech ewangelistów, dłuta Jakóba Monaldi’ego, nadwornego rzeźbiarza króla Stanisława Augusta. Fasada ta została
wzniesiona kosztem Józefa Kwiecińskiego, obywatela m. Warszawy. Według podania, Kwieciński miał znaleźć znaczne skarby zakopane w ziemi, i część ich obrócił na przyozdobienie wzmiankowanej świątyni. Po nad wielkiemi drzwiami znajduje się obraz Św. Anny, pędzla Antoniego Murzynewskiego. Wnętrze kościoła malowane alfresco przez Walentego Żebrowskiego, zakonnika w 1749, przemalowane w roku 1852 przez znanego malarza perspektywistę i profesora Szkoły Sztuk Pięknych Marcina Zalewskiego, a ostatnio przed kilku laty przez braci Antoniego i Jana Strzałeckich. Na szczególną uwagę zasługują tu : pięknie rzeźbione i oryginalnie wyrobione konfesjonały, ławki, pulpity, szafy, wszystko dzieło braciszka bernardyńskiego Paschalisa Scholtza, wykonane w latach 1722—1733. Krużganki klasztorne dotąd przechowały ślady pierwotnej struktury z gotyckimi sklepieniami. Z nawy kościoła wchodzi się do kaplicy, wystawionej już w tym stuleciu, a mianowicie w 1837 r. W kaplicy tej znajduje się statua N. Panny Loretańskiej, przeniesiona z dawnego domku loretańskiego, na Pradze istniejącego. Obok niej wznosi się druga kaplica, poświęcona Św. Ładysławowi z Gielniowa, zmarłemu w Warszawie w r. 1505, zakonnikowi bernardyńskiemu, słynnemu cudami, którego ciało tu spoczywa. Jest on patronem Warszawy i patronem od zarazy. Na ścianach znajdują się malowane alfresco ustępy z życia świętego. Przy kościele tym istnieje bractwo Św. Anny, zaprowadzone przez Annę Jagiellonkę.
Obok kościoła znajduje się wysoka dzwonnica, kilka razy w ostatnich latach gruntownie wraz z świątynią odnowiona, ostatni raz w 1890 r. za staraniem, a w części i z własnej ofiarności, obecnego rektora ks. Siewierskiego. Do dzwonnicy przytyka dom kończący prawą stronę, w kierunku do kolumny Zygmunta, Krakowskiego Przedmieścia. W kamienicy tej, od niepamiętnych czasów mieści się kawiarnia, nosząca popularną nazwę „pod dzwonnicą”. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja „Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)