W kwietniu 1777 roku rozpoczął architekt Szymon Bogumił Zug budowę dziś istniejącej świątyni, otwartej 30-go grudnia 1781 roku. 'Gmina luterańska liczyła pod on czas 8,000 głów, ci więc parafianie złożyli się na pokrycie kosztów budowy, a znaczniejszymi składkami przyczynili się: cesarzowa Katarzyna, Stanisław August Poniatowski, król Szwedzki, bankier Tepper, Kincel i t. d. Kościół ten jest w kształcie rotundy, do której przyparte są cztery przystawy, a z tych frontowa ma znów cztery kolumny dorycko-rzymskiego porządku. Świątynia jest przykryta dużych wymiarów kopułą, z okrągłą o 12-tu półkolumnach latarnią jońskiego porządku. Latarnię otacza krużganek, mający 56 łokci obwodu. Na tę wysokość wchodzi się po 200 schodach, a z góry roztacza się najpiękniejszy widok na miasto, kościół bowiem stoi prawie na najwyższym punkcie Warszawy. Wewnątrz świątynia dzieli się na dwa piętra z galeriami, z których pierwsza wsparta jest na słupach toskańskich, druga na jońskich; oprócz tych galerii, pod samą kopułą w górze znajduje się dość wygodny ganek. W ołtarzu świątyni zasługuje na zobaczenie obraz pędzla Bogumiła Schiiffnera, przedstawiający Jezusa Chrystusa na Górze Oliwnej, rozmyślającego swą przyszłą mękę pośród zasypiających uczniów.
Powyższy tekst i ilustracje stanową fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)