Ulica Tamka (…) otrzymała nazwę od małej tamy, istniejącej tu niegdyś na Wiśle; zabudowana niewielkimi i starymi kamienicami, zaludniona jest przeważnie przez rzemieślników, drobnych przekupniów i ludność uboższą. Wychodząc od walu nad Wisłą, łączy się z Dobrą, Solec, Topiel, Cichą i Aleksandryą.
Instytut Św. Kazimierza, czyli dom zgromadzenia sióstr miłosierdzia, zwanych inaczej szarytkami. Instytut ten założony został przez królową Marię Ludwikę w r. 1659, która sprowadziła z Francji w r. 1651 trzy siostry tego zgromadzenia. Pierwotnie umieściła je w jednym z domów na Krak. Przedmieściu, a następnie kupiła dla nich dzisiejszą miejscowość, zwaną wówczas Kawęczynem, i na placu noszącym nazwę Glinek zbudowała klasztor i kościołek maleńki pod wezwaniem św. Kazimierza, obdarzywszy je licznymi dobrami. Jest tu do dziś dnia nowicjat dla chcących wstąpić do zgromadzenia. Prócz tego siostry wychowują ubogie sieroty płci żeńskiej, których liczba dochodzi do 120. Z tych 100 jest na koszcie instytutu, reszta utrzymywana jest z opłat wnoszonych przez rodziców lub krewnych, w wysokości 45 rs. rocznie. Klasztor stanowią obszerne zabudowania, w głębi których znajduje się kościołek a właściwie kaplica, obszerna o trzech ołtarzach z chórem, wystawiona w r. 1699 na miejscu kościołka drewnianego, wzniesionego przez Marię Ludwikę. Kaplica ta. niewielka ale czysta, ozdobiona jest kilku ładnymi obrazami. W archiwum siostry przechowują autentyczny list św. Wincentego a Paulo, z jego własnoręcznym podpisem, skreślony w r. 1660, przy sposobności przysłania z Francyi trzech naszych sióstr. Obok klasztoru znajduje się obszerny ogród, dotykający tyłami Foksalu (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)