(…) Jest to jeden z najdawniejszych w mieście hoteli, początek jego bowiem już pod nazwą „Hotel de Prusse“ sięga końca zeszłego stulecia. Tu Napoleon I-szy, w 1812 r., wracając z niefortunnej wyprawy do Moskwy, zajmował przez ciąg kilkunastu godzin apartament. Restaurację pierwszorzędną utrzymywali tu dawniej kolejno tacy mistrzowie kulinarni jak: Mare, Boucąuerel i Konstanty. Restauracja dawniej mieściła się na parterze, a po urządzeniu tu sklepów przeniesiono ją na 1-sze piętro. W historii towarzyskiego życia Warszawy, restauracja Hotelu Angielskiego musi być wspomnianą, była bowiem terenem wielu zebrań, owacji jubileuszowych, przyjęć znakomitości krajowych i zagranicznych, a wreszcie hulaszczych uczt złotej i pozłacanej młodzieży. Jerzy Ossoliński w 1645 wzniósł w miejscu dziś istniejących gmachów hotelu, drewniany kościół; w r. 1648 zeznał zapis na wymurowanie kościoła, atoli zaledwie fundamenta położono, nastąpiła wojna szwedzka, która przerwała dalszą jego budowę. Następnie ruiny pokościelne nabył Kazimierz Kowalkowski, sekretarz królewski i on pierwszy wzniósł tu dworzec drewniany, na miejsce którego w 1674 r. stanął wspaniały pałac, fundowany przez ks. biskupa Wierzbowskiego, sprzedany następnie Michałowi księciu Radziwiłłowi, znanemu w kraju alchemikowi, który urządził tu sobie wspaniałą pracownię, przesiadując w niej nad wyszukaniem „kamienia filozoficznego.“ Z chwilą, w której pałac ten wyszedł z rąk Radziwiłłów, zmieniał on często właścicieli i tak należał przez pewien czas do Denhofa, potem do Józefa Słuszki, do rodziny ks. Sanguszków, do Bruhla, Potockich, od których to ostatnich w r. 1783 nabył całą posiadłość Józef Kwieciński, mieszczanin warszawski. Nowonabywca nie mieszkał tu, dobudował tylko jedno skrzydło, apartamenta pałacowe podzielił na lokale i wynajmował je zjeżdżającym do Warszawy magnatom. Od pomysłowego mieszczanina, a właściwie jego zięcia Sza inko wskiego, nabył tę posiadłość bankier Fryderyk Schultz i urządził pierwszorzędny hotel pod nazwą „Hotel de Prusse.“ Nazwa na .Angielski“ przemienioną została w 1808 roku. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanową fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)