Od panowania Zygmunta III, metropolici kijowscy posiadali w Warszawie tytułem dziedzicznym plac i dom, gdzie stawali w, czasie swego pobytu w stolicy królestwa. Przy domu tym, frontem zwróconym do Podwala, a tyłami do ulicy Miodowej, była kaplica do odprawiania nabożeństwa, a druga na Lesznie. Pałac na Podwalu był już za murami miasta, doszczętnie więc w czasie wojny 1656 r. został zniszczony; dźwignął go na nowo ks. Kolenda. Wszakże dopiero za panowania Stanisława Augusta, metropolita Jazon Junosza Sinogorzewski, własnym kosztem wzniósł dom boży, budowa którego ukończoną została w r. 1784. Pierwotnie kościół stojący w szeregu innych kamienic, nie zwracał na siebie uwagi, dziś dobudowano podjazd ozdobny, w stylu bizantyjskim. W cerkwi tej znajdują się trzy znakomite obrazy malowane przez Fran. Smuglewicza, który w epoce założenia fundamentów kościoła powrócił z Rzymu do Warszawy. Treść tych cennych obrazów jest następująca: „Uśpienie N. Maryi Panny“, „Cudowne przerażenie cesarza Walensa na widok Św. Bazylego Wielkiego^ i „Św. Onufry, znaleziony przez Sw. Pafnucego na puszczy.
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)