(…) W roku 1835 świątynię tę przebudowano podług planów budowniczych Corazzi’ego i Gołouskiego. W dzisiejszym swym stanie cerkiew katedralna, zwana soborem, jest w stylu renesansu klasycznego. Z zewnątrz gmach przedstawia się okazale. Nad drzwiami widzimy na złotym tle obraz Św. Trójcy, a obok einblemata arcykapłańskie starego i nowego testamentu. Po nad dachem pięć kopuł (środkowa większa, cztery narożne mniejsze), w stylu bizantyjskim, krytych blachą w ogniu złoconą. Cerkiew wytworna zewnątrz i wewnątrz, ma piękny ikonostas, wykonany podług rysunku budowniczego Rusko, o trzech piętrach, rzeźbiony z drzewa i złocony. Mieści się w nim osiem głównych obrazów, zaś po obu stronach Carskich wrót dwanaście okrągłych obrazów, wyobrażających święta uroczyste kościoła prawosławnego ; są to malowidła akademików petersburskich. W niższej części Carskich wrót znajduje się jeszcze sześć malowideł,, przedstawiających: Zbawiciela, Bogarodzicę, Archanioła Gabryela, św. Aleksandra Newskiego, oraz po obu stronach śś. Konstantyna i Mikołaja. Za ołtarzem na pierwszym miejscu wisi duży obraz Św. Trójcy, pędzla Aleksandra Kokulara profesora uniwersytetu warszawskiego. Przy obu drzwiach ikonostasu ustawione są dwa wielkie obrazy ofiarne: św. Michała Archanioła i św. Konstantego, będące pamiątką, pierwszy zgonu W. Ks. Michała Pawłowicza, a drugi zamachu na życie W. Ks. Konstantego Mikołajewicza. Wewnętrznie cerkiew ta zdobną jest bogatymi złoceniami i malowidłami, należy więc do najwspanialszych świątyń w mieście. Tu odbywają się wszystkie uroczystości i nabożeństwa dworskie, na które zbierają się dygnitarze wojskowi i cywilni. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)