(…) Z ulicy Tamki wydostajemy się na powyższą ulicę, „Szulcem“ często przez lud warszawski zwaną, ciągnącą się wzdłuż Wisły. Ulica ta łączy się w dalszym przebiegu swoim z ulicami: Ludną, Mączną i Czerniakowską, nadto przecina ją aleja Jerozolimska, która w prostej linii schodzi od Nowego Światu łagodnym spadkiem ku „Wiśle. Nazwa tej ulicy pochodź stąd, iż tu znajdowały się magazyny solne.
Na Solcu, zabudowanym nieregularnie i pełnym jeszcze domków drewnianych, przemieszkuje przeważnie ludność robotnicza, znajdująca pracę w licznych fabrykach, jakie się w tej części miasta znajdują. Fabryk tych jest tutaj bardzo wiele, których kominy, sterczące wysoko i wiecznie dymiące, nadają wyłączną cechę tej części miasta. Cała znaczna przestrzeń, obejmująca zabudowania leżące między aleją Jerozolimską, ulicą Smolną i Rozbrat, Ludną i Solcem, zajętą jest przez olbrzymie zakłady fabryczne towarzystwa przemysłowego Lilpop, Rau i Lowenstein. Prócz tego znajdują się tu jeszcze inne fabryki i zakłady, a z nich najpoważniejsze: fabryka żelazna Tow. akcyjnego, dawniej Rudzkiego i fabryka chemiczna Szoltze, Kijewski i Sp. (…)
Na Solcu nad samą rzeką wznoszą się Zakłady Żeglugi Parowej na Wiśle. Przedsiębiorstwo to, pierwotnie w rękach obcych będące, przeszło do rąk hr. Andrzeja Zamoyskiego, a obecnie jest własnością p. Maurycego Fajansa. Budują się tu teraz całe statki parowe, dając zatrudnienie licznym robotnikom. Na tej ulicy pod Nr. 93 jest Ochrona XXIV W. T. D. Solec zachowując do ostatka swój charakter ubogiej dzielnicy, zamieszkałej przez ludność roboczą i częścią przez żydów, łączy się powoli i nieznacznie z ulicą Czerniakowską. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)