(…) Za kościołem jest ogród na wyniosłem wzniesieniu, łagodnie ku Wiśle się spuszczającym. Mieszczą się tu prócz tego obszerne zabudowania, frontem do ulicy Przyrynek (w nazwie ludowej żartobliwie „Psi rynek“), a bokiem do zaułka, zwanego ulicą Samborską, ciągnącą się ku Wiśle, a stanowiące Dom Schronienia Starców Niegdyś był tu szpital, założony przez Annę Mazowiecką, tę samą. która zbudowała kościół; od r. 1821 szpital zmieniono na schronienie dla osób podeszłego wieku płci obojej, które wniósłszy niewielką opłatę (rs. 90) otrzymują dożywotnie mieszkanie i utrzymanie. Kto składa rs. 450, od razu bywa przyjęty, inni z niższą opłatą muszą czekać aż miejsce się otworzy. Dom ma liczne zapisy i kapitały. Liczba osób, znajdujących przytułek, nie przechodzi 125. Z instytucją tą w ostatnich czasach połączono zakład dla sług starych i niedołężnych. Ulica Przyrynek kończy się esplenadą cytadeli i nie zawiera w sobie nic więcej godnego uwagi. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)