(…) Ulica Daniłowiczowska. Wąska ta i kręta uliczka, łącząca wzmiankowane wyżej ulice z Bielańską, istniała już w początkach XVII wieku, a właściwie jej nazwa, którą nosił dojazd do pałacu Jana Mikołaja Daniłowicza. Zaułek ten z jednej strony okala tylne budynki, należące do ratusza, a z drugiej w pierwszej połowie graniczy z tyłami kamienic od ulicy Miodowej. Przy ulicy tej wznoszą się dwie budowle, na które należy zwrócić uwagę.
Teatr Mały
(…) W zwykłej kamienicy, oznaczonej Nr. 10, od lat kilku dają przedstawienia artyści teatrów rządowych, stanowiący grupę oddzielną, czyli personel „Teatru Małego“. Sala teatralna mała i niewygodna, scenka ciasna, o niedogodnej komunikacji na zewnątrz, powstały na miejscu dawnej synagogi, która ustąpiła stąd w 1878 r. Pierwotnie posesja ta należała do Flataua, który urządził tu synagogę; po śmierci jego w roku 1806 straciła ona charakter prywatny, przechodząc na własność gminy żydowskiej, która w roku 1848 wzniosła dom modlitwy, dziś zamieniony na teatr. Początkowo na scence tej popisywali się uczniowie szkoły dramatycznej, w następstwie zaś przeznaczoną ona została do wystawiania drobnych komedii, lekkich fars, a głównie operetek. Letnią porą artyści tego teatru grywają przy ulicy Królewskiej w „Teatrze Nowym“ (ob.).
Idąc dalej ulicą Daniłowiczowską, mijamy z jednej strony wznoszący się budynek Aresztu Policyjnego, a z drugiej gmachy Fabryki Mydła I Perfum F. Pulsa. Następuje drugi zakręt ulicy i wejście przez bramę żelazną na obszerne dziedzińce posesji, dziś należącej do spadkobierców Augustowej hr. Potockiej. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanową fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)