(…)
Warszawa, wyzwolona z pęt długoletniej niewoli, jako stolica odradzającej się Polski, zwłaszcza gdy padły słupy graniczne, rozdzielające trzy dzielnice, stała się jednym z miast najbardziej odwiedzanych, przyciągających ciekawych sławą lat przeszłych i wypadkami chwili bieżącej.
Przy zwiedzaniu naszego grodu dotkliwie odczuwać się dawał brak dokładnie opracowanego przewodnika, zwłaszcza takiego, który by uwzględniał pamiątki, związane z latami niewoli naszej.
Ażeby zaradzić brakowi temu, wypuszczamy ten przewodnik, oparty w znacznym stopniu na najlepiej i najdokładniej opracowanym „Przewodniku po Warszawie“ St. Thugutta i uzupełniony szczegółami, zaczerpniętymi z dzieł Gomulickiego, Kraushara i in.
W celu ułatwienia zwiedzania miasta przez turystów, interesujących się tylko pewnymi poszczególnymi działami pamiątek, przewodnik nasz podzieliliśmy na działy; dzięki temu każdy, stosownie do czasu, którym rozporządza, może sobie ułożyć plan zwiedzenia miasta, wybierając to, co go najwięcej interesuje.
Osobom, które tylko na czas krótki przybyły do naszej stolicy, a chciałyby poznać jej najbardziej charakterystyczne zabytki, radzimy zwiedzić przede wszystkim:
- Katedrę św. Jana
- Zamek Królewski
- Rynek Starego Miasta
- Wystawy w kamienicach: Baryczków i książąt Mazowieckich
- Łazienki i pałac Łazienkowski
- Muzeum Narodowe
- Muzeum Przemysłu i Rolnictwa
- Kościół Św. Jacka
- Wystawę Zachęty Sztuk Pięknych
- Cmentarz Powązkowski
- Cytadelę
Z okolic Warszawy zasługuje na zwiedzenie przede wszystkim Wilanów (p. str. 119 i 127). (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment: Przewodnik po Warszawie z planem miasta; E. Jezierski; 1920 r. Warszawa; Nakładem księgarni M. Ostaszewskiej i S-ki; Warszawa : M. Ostaszewska, [1920] (Warszawa : L. Nowak : [plan] B. Wierzbicki)