(…) Mokotów jest to osada, dziś tworząca niby miasteczko z rodzajem rynku, z handlem do pewnego stopnia dość rozwiniętym, z rzemieślnikami, ozdobiona kościołem, będącym filią kościoła Ś go Aleksandra w Warszawie, a zarazem kościołem instytutowym Zakładu Moralnej Poprawy Dzieci. Mokotów stanowi włość starożytną, niegdyś należącą do książąt Mazowieckich, a później do starostwa warszawskiego. W r. 1775 przeszła na własność księżnej Elżbiety Lubomirskiej, żony Stanisława, marszałka w. koronnego. W końcu Mokotów dostał się do hr. z Tyszkiewiczów Wąsowiczowej. która podzieliła go na kolonie. Jedna część z pięknym ogrodem i pałacykiem dostała się w r. 1815 p. Franciszkowi Szustrowi, litografowi warszawskiemu. Ogród Mokotowski, na pochyłości wzgórza od samej Warszawy się ciągnącego, urządzony ma sposób francuski, przypomina swym wyglądem i budynkami porozrzucanymi, parki w Natolinie lub Radziwiłłowskiej niegdyś Arkadii pod Łowiczem.
Instytut Moralnej Poprawy Dzieci w Mokotowie
Tu mieści się w oddzielnym gmachu, umyślnie na tej cel zbudowanym, założony w roku 1830 przez Fryderyka Skarbk: instytut, początkowo noszący nazwę Instytutu Moralnie Zaniedbanych Dzieci. Jednym z najhojniejszych dobroczyńców tej instytucji był Ksawery Pusłowski. który przyczynił się do budowy nowego gmachu i urządził dla instytutu kolonię „Ksawerów” w Królikarni. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)