(…) Założony w roku 1841 i otwarty jednocześnie z cerkwią pod wezwaniem Matki Boskiej Włodzimierskiej, ma pozór bardzo pięknego ogrodu, poprzerzynanego szerokimi ulicami i prostymi alejami. Wśród cienistych klombów i rabat pełnych kwiecia, wznoszą się tu wspaniałe pomniki, czyniąc to miejsce nawet powabnym. Cmentarz cały dzieli się na cztery oddziały, każdy oddział zaś na sekcje rozgraniczone ścieżkami i oznaczone kamiennymi słupkami. Oddział położony najbliżej cerkwi, przeznaczony jest na chowanie ciał zmarłych generałów, ich rodzin, sztab i ober-oficerów, ozdobionych krzyżem św. Jerzego, a także i duchownych prawosławnych. W drugim oddziale chowani są sztab i ober-oficerowie oraz kupcy; w trzecim dymisjonowani żołnierze, mieszczanie i ludzie mniej zamożni: na koniec oddział czwarty przeznaczonym jest na chowanie ciał ludzi ubogich i zmarłych po szpitalach, słowem „plebsu“. Cerkiew wznosi się na miejscu, wokoło którego w roku 1831 zbudowano fortyfikacje, szturmem zdobyte przez wojska cesarsko-rosyjskie. Dzieje tej walki, jako też nazwiska poległych, z rozkazu Cesarza Mikołaja I wyryte są na srebrnych tablicach, które zdobią wnętrze cerkwi, podczas gdy zewnętrzne jej mury zasiane są pociskami armatnimi, które w czasie walki w nich u grzęzły. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)