(…) Najgłówniejsza to arteria, łącząca „Powiśle“ z górnym miastem. Ulica ta, stromo spinająca się do góry, zabudowana starymi domami, zamieszkała jest w części przez ludzi średniej zamożności. Niegdyś, do roku 1861, nim ukończony został most żelazny, z ulicy tej na Pragę prowadził most drewniany na łyżwach zbudowany i tędy odbywała się cała komunikacja między obu brzegami rzeki. Na końcu ulicy Bednarskiej, już w pobliżu Wisły wznosi się obszerny gmach, z pięknym portykiem, o kolumnach jonickich, w którym mieszczą się łazienki t. z. Majewskiego. Po drugiej stronie ulicy jest obszerna posesja, granicząca z ulicą Bednarską. Dobrą i bulwarkiem od Wisły, zwana „na kasztelańskiem“. Nazwa ta stąd powstała, że pałacyk, istniejący tu w dziedzińcu, a mający charakter budowli przeszłego wieku, zbudował przed r. 1800 Jezierski, kasztelan łukowski, i urządził w nim pierwsze w Warszawie kąpiele publiczne, nie cieszące się zresztą zbyt dobrą w mieście opinią, z których jednak pan kasztelan, sławny cynik swego czasu, niemałe ciągnął korzyści. Kąpiele te następnie należały do właścicieli łazienek na Mariensztacie Banzemerów, a dziś zupełnie zostały skasowane. Posesja ta jest dość zrujnowaną. Przy tej ulicy, bliżej Krakowskiego Przedmieścia, po lewej stronie pod Nr. 23 jest dom należący do Buskiego Towarzystwa Dobroczynności, a po stronie prawej wznoszą się boczne skrzydła zabudowań Warszawskiego Tow. Dobroczynności. Jedna z tych oficyn, o niby ozdobnej lecz w złym smaku fasadzie, wystawiona jest według projektu budowniczego Gaya. Ulica Bednarska łączy się z ulicami: Dobrą, Sowią i Furmańską, oraz Krakowskim Przedmieściem, dobiegając do niego naprzeciw skweru. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)