(…) Było to ulubione miejsce przechadzek Warszawian. Ogród niewielki założył tutaj w r. 1825 Stanisław Sterzyński w głębi parowu, a muzyka tu grywała latem. Odtąd Dolina Szwajcarska weszła w modę- Dziś ma ona odrębny charakter, jako ogród restauracyjny,, otwarty dla publiczności za oplata na koncerty i inne zabawy. W r. 1855 zbudowano, według projektu budowniczego Esmanowskiego, teraźniejszy gmach koncertowy i wielką salę, mającą przeszło 1,600 łokci kwadratowych i upiększono ogród.. Dziś Dolina Szwajcarska jest bardzo przyjemnym i gustownie urządzonym miejscem, w którem odbywają się latem koncerty ogrodowe, dawane przez zagraniczne orkiestry i różne zabawy. Jest tu także i letni cyrk, prawie rok rocznie zajmowany’ przez towarzystwa cyrkowe.
Po za Doliną Szwajcarską pod Nr. 5 jest ładna willa, z bardzo pięknie utrzymanym ogrodem, należąca do pp. Sobańskich, zbudowana według projektu budowniczego Juliana Ankiewicza, a dalej spotykamy ulicę, zwaną ulicą Róź; powstała ona na dawnej posesji z ogrodem, zwanym ogrodem Róż, ulicę tę urządzili i znaczną część willi tu zbudowali pp. Schmidt i Nagórny, według projektów budowniczych: J. Hussa, Fr. Braumana, Karola Kozłowskiego, Bronisława Muklanowicza i innych. Po za tą niewielką, tak elegancką uliczką, pod Nr. 3 jest obszerny ogród, z ładnymi od frontu kratami, projektowanymi przez budowniczego Konstantego Wojciechowski należący do sukcesorów ś. p. Władysława Kronenberga. Zmarły, miał zamiar wznieść tu wspaniały pałac.
Ostatnią budowlą po stronie prawej, w miejscu rozdzielania się ulic na aleję Ujazdowską, Bełwederską, Szucha, ul. Agrykolę, Koszyki (dziś zwaną urzędownie Koszykową) i Nowowiejską, jest dom parterowy zarządu pałaców Cesarskich, zwany „na rozdrożu“, w którym dawniej namiestnicy, a dziś generał-gubernatorowie zamieszkują podczas bytności osób z Najwyższej rodziny w Warszawie, które, jak wiadomo,, zajmują apartamenty bądź w Łazienkach, bądź w sąsiednim Belwederze.
Po stronie prawej aleję Ujazdowską kończy obszerny plac, zwany placem Ujazdowskim, w głębi którego wznosi się szpital wojskowy. Obecnie w roku 1892 znaczną część owego placu włączono do terytorium szpitala, a na pozostałej jego części ma być założony park publiczny. Na placu tym urządzane były dawniej różne wystawy rolnicze i inne, a na święta Wielkiej Nocy odbywały się tutaj t. zw. „zabawy ludowe“, pierwotnie urządzane na placu Krasińskim; w r. 1892 przeniesiono je na pole Mokotowskie, a to z powodu zajęcia części placu pod nowo-wznoszące się gmachy szpitala i cerkiew pułku litewskiego. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)