(…) Pierwotnie, bo r. 1645 wznieśli tu 00. Franciszkanie klasztor z drzewa, dziś zaś istniejącą świątynię budować poczęto 1679, a wykończono dopiero 1737, wedle planów J. Cli. Ceroni’ego, budowę zaś prowadził Józef i syn jego Jakób Fontannowie, po większej części nakładem Jerzego Lubomirskiego, wojewody krakowskiego, jak świadczy o tym napis nad drzwiami głównymi umieszczony. Jan III wiele świadczył temu kościołowi. Front kościoła piętrowy, z wyskakującymi pilastrami, porządku jonickiego, jest dość oryginalny pod tym względem, że ma po bokach dwie wieże, zakończone rodzajem obelisków, powleczonych blachą, a wieże te przebudował Józef Boretti, pierwotnie bowiem były za wysokie. Wnętrze kościoła jest w stylu renesansowym o trzech nawach, w kształcie krzyża łacińskiego. Nawa główna i poprzeczna znacznej wysokości, boczne niższe, l o nad przecięciem ramion krzyża kopulaste sklepienie. W prezbiterium mensa ołarzowa odsunięta od nastawy, tworzy dawny chór klasztorny.
Obok prezbiterium jest kaplica, a po za nią w dole druga maleńka. W głównej nawie, na przecięciu z nawą poprzeczną, zawieszony jest piękny żyrandol dawnego wyrobu. W wielkim ołtarzu znajduje się dobry obraz ś. Franciszka Serafickiego, patrona kościoła. Na lewej ścianie prezbiterium zawieszona jest wielka dobra kopia, z oryginału „Przemienienia Pańskiego“ Rafaela, wykonana przez Józefa Oleszkiewicza i nabyta dla tego kościoła ze zbiorów po Aleksandrze lir. Chodkiewiczu w r. 1824 za 60 czerwonych złotych. Kaplica p. u. Pocieszenia N. Maryi Panny ma trzy ołtarze, w wielkim jest dobry obraz Matki Boskiej, w misternie wykonanej sukience. Na ścianach są dwa stare ciekawe zabytki: obraz koronacji N. Maryi Panny i Trzech Króli. Za, głównym ołtarzem tej kaplicy, o kilka schodków niżej znajduje się niewielka kapliczka, z pięknym sklepieniem kopułowym i z ołtarzem z czarnego marmuru: na ołtarzu w trumnie szklanej spoczywają szczątki św. Witalisa męczennika. Relikwie te darował kościołowi kardynał Albanii w roku 1746, a w r. 1754 z wielką uroczystością złożono je na ołtarzu tej kaplicy. W ołtarzach bocznych jest też kilka dobrych obrazów, a z tych najpiękniejszy w drugim ołtarzu lewej nawy obraz św. Józefa, pędzla Czechowicza, niepospolicie piękny, wymagający już jednak restauracji. W ołtarzu lewego ramienia krzyża jest figura Ukrzyżowanego, a w prawym obraz św. Antoniego Padewskiego, którego uroczystość mnóstwo ludu na odpust tu ściąga. Przy tym ołtarzu jest ciekawa, a artystycznie pięknie na desce w zeszłym wieku malowana tablica elekcyjna bractwa poświęconego temu patronowi. Na ścianach jest też kilka ciekawych obrazów zakonników i błogosławionych klasztoru Franciszkanów. W głównej nawie znajdują się dwa, piękne pomniki: jeden w pierwszym filarze po prawej stronie Mokranowskiego, drugi po tejże stronie w drugim filarze Władysława Grzegorzewskiego, kasztelana ciechanowskiego (f 1758) i pochowanego w Jasieńcu). Oba pomniki z tablicami marmurowymi i bogatą rzeźbioną armaturą, są w stylu barokowym. Na wspomnienie zasługuje też po lewej stronie od wejścia krzyż, przeniesiony ze skasowanego w roku 1817 cmentarza, z charakterystycznym napisem wypukłym na blasze miedzianej, z datą 10 kwietnia 1717 roku. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)